Podczas testowania kolejnych gier planszowych w ręce wpadają mi najróżniejsze egzemplarze. Trafiam na tytuły zawierające mnóstwo elementów, złożone zasady, nietuzinkowy klimat, jednak koniec końców nie przesądza to o atrakcyjności danej planszówki. Przeciwnie, często jest to gwóźdź do trumny danej produkcji, który odstrasza potencjalnych graczy.
“Battlestar Galactica” to gra, o której nie miałem większego pojęcia, kiedy pierwszy raz do niej podchodziłem. Ot kolejny temat traktujący o ludzkości przemierzającej kosmos i wrogich najeźdźcach, którzy próbują ich unicestwić.
Kreatywność i bujna wyobraźnia to cechy, które rozwijane są u ludzi już od najmłodszych lat. Charakterystyczne u dzieci jest to, że posiadają niczym nieskrępowaną fantazję pozwalającą im wychodzić poza utarte schematy, w których nierzadko uwięzieni są dorośli ludzie.
Niejeden z nas zapewne marzył w dzieciństwie o dalekich podróżach na nieznane lądy. Do dziś wielu ludzi płaci grube pieniądze za wyjazdy survivalowe, które sprawdzą ich wytrzymałość i umiejętności radzenia sobie w ekstremalnych sytuacjach.
“Atak zombie” to druga po “Martwej Zimie” gra, która wprowadziła mnie w klimaty utarczek z truposzami. To co w pierwszej chwili zwróciło moją uwagę to pudełko, na którym brak jakichkolwiek opisów zawartości.
Pomimo, że w XVIII-wiecznej Francji nikt nie myślał jeszcze o programie 500+, czy becikowym to wiedziano, że najlepszą inwestycją są dzieci. Był to nie tyle gwarant przetrwania naszego rodu, ale też niejednokrotnie źródło bogactwa i chwały.