“Magic The Gathering” to popularna na całym świecie gra karciana, która zjednała sobie miliony fanów. O sile marki może świadczyć to, że jest ona powielana w innych grach. W taki sposób duet Dougherty i Kastle, zainspirowani pierwowzorem, postanowili stworzyć grę karcianą czerpiącą ze słynnego MtG.
Raz do roku otrzymujemy kolejną odsłonę z serii “DC Pojedynek Superbohaterów”, czyli gry karcianej opartej na budowaniu talii w uniwersum postaci z DC Comics. Wydawnictwo Egmont prężnie i konsekwentnie rozwija tę serię. W najnowszej części udamy się do nieco mroczniejszej części tego świata.
Kiedy rok temu wpadła mi w ręce “Najlepsza gra o kotach” nie sądziłem, że wydawca pokusi się o wypuszczenie tytułu będącego niejako odpowiedzią na tę grę. Kotów ci u nas dostatek w planszówkach, ale psy na tym polu pozostają daleko w tyle. Czy “Najlepsza gra o psach” udobrucha wielbicieli czworonogów, czy jeszcze bardziej pogłębi konflikt między psiarzami i kociarzami?
W świecie fantasy gobliny zawsze były stworzeniami drugiej kategorii. Albo służyły za popychadła silniejszych od siebie, albo czarodzieje wykorzystywali je jako króliki doświadczalne. Właśnie ta druga sytuacja ma miejsce w grze “Mix Tura”, która w Hiszpanii zyskała status rodzinnej gry roku 2020. Postanowiłem bliżej przyjrzeć się temu tytułowi i przekonać na własnej skórze jak to jest testować na sobie wiedźmowe specyfiki.
Mechanika budowania talii to jeden z najprostszych, a zarazem najprzyjemniejszych systemów w grach planszowych. Potwierdzić to mogą sukcesy takich tytułów jak “Brzdęk”, “Aeons End”, czy “Dominion”. Ten ostatni niejako spopularyzował wspomnianą mechanikę. Czy mając w swoim portfolio grę pokroju “Star Realms” jest sens wypuszczać na rynek bliźniaczo podobny tytuł, tyle że w innym klimacie?
Bez względu na to drogi czytelniku czy należysz do grona miłośników kotów, czy też nie, zachęcam do zapoznania się z recenzją podstawowej wersji gry „Najlepszej gry o kotach”. Tytuł brzmi zachęcająco, ale w głowie powstaje pytanie, czy można stworzyć interesujący dodatek, do już tytularnie „najlepszej” gry? Zmierzę się z tym pytaniem w dalszej części recenzji.