Małpy to wyjątkowo psotne, jak i interesujące zwierzęta. Ich obecność w planszówkach, zwłaszcza ze słowem “wredna” w tytule, może sugerować, że będziemy mieli do czynienia z wyjątkowo negatywną pozycją. Zaskoczyć może jednak jak sympatyczna jest to gra. Zapraszam do recenzji karcianki będącej kolejną z serii po “Spicy” i “Kojocie”.
Życie na wsi nie należy do najłatwiejszych. Ranne wstawanie, ogarnianie zwierząt, nieprzyjemne zapachy – lista niedogodności jest długa i z miejsca odstraszy wielu mieszczuchów. Jeśli dojdą do tego nieprzyjazne warunki pogodowe, to możemy mówić o prawdziwym wyzwaniu. Taką sytuację napotkamy w grze “Oskubani”.
“Cezar” to kolejna po “Syndykacie Zbrodni” gra od Naszej Księgarni, która skupia się na “przepychankach” na planszy i wyrywaniu sobie terenów. Strategiczna walka o dominację, tym razem ubrana została w szatki historyczne i przeniesiona do roku 49 p.n.e. gdzie Juliusz Cezar i Pompejusz Wielki toczą wojnę domową.
Alternatywna wersja historii po Wielkiej Wojnie – masywne mechy, energia produkowana z majestatycznych cewek Tesli – czy to brzmi jak wstęp do dużej gry euro? Okazuje się, że motyw ten można zręcznie wykorzystać i zbudować na jego podstawie dobrze działający tytuł oparty o produkcję energii i budowanie potrzebnej do tego infrastruktury.
Zack Snyder to niewątpliwie postać ze świata kina, która wsławiła się swoją uporczywością w wydawaniu słabych filmów. Człowiek, który z efektu slow motion uczynił sztukę znany jest z epickich ujęć, które poza swoją efektownością nie wnoszą nic do treści, jakie niosą jego dzieła. Byłem mocno zdziwiony, kiedy odkryłem, że jeden z jego Netflixowych tworów został przeniesiony na planszę. Mowa tutaj o “Armii Umarłych”, czyli produkcji z 2021 r. w której to grupa najemników próbuje dokonać włamu w strefie kwarantanny opanowanej przez zombie.
Muszę się przyznać, że nigdy nie było mi po drodze z abstraktami. To w moim odczuciu takie gorsze gry, które mogą stanowić sensowny przerywnik między czymś poważniejszym, jednak nigdy coś co może być clue spotkania planszówkowiczów. To szyjesz pościel dla kotków, to układasz kafelki, czy zdobisz witraże – no trzeba przyznać, że nie brzmi to zachęcająco.