Familijne Kooperacyjne Recenzje

Duchy są niespokojne

Recenzja gry “Yokai”

Data wydania: 2020
Liczba graczy: 2-4
Czas gry: ok. 20 min
Sugerowany wiek: 8+
Wydawca: Fox Games

Podczas praktycznie każdego spotkania przy stole gracze żywiołowo dyskutują i komentują wzajemne ruchy. Nie ma w tym nic dziwnego, bowiem planszówki wywołują niemałe emocje i często angażują nas bez reszty. Co jednak jeśli sama gra wymusza na nas zachowanie kompletnej ciszy? Część z Was zetknęła się z “The Mind” gdzie wykorzystywano właśnie tego typu mechanizm. Co powiecie na kolejną grę, w której milczenie może nie jest złotem, ale jest złotą zasadą?


Ogólny zarys

Czym właściwie są Yokai? To cała gama stworów, duchów, widm, upiornych zwierząt czy demonów; które występują w japońskiej mitologii i tradycjach ludowych. Te fantazyjne istoty stały się także bohaterami gry stolikowej o tym samym tytule. Naszym zadaniem będzie odnalezienie i podzielenie 4 grup Yokai na rodziny, tak aby przywrócić ład w ich świecie. Wśród ukrytych stworków znajdziemy Kitsune, Rokurokubi, Kappa i Oni – jeśli wcześniej nie mieliście do czynienie z japońską kulturą, to te nazwy powiedzą Wam równie mało co mi.


Przygotowanie i zasady

Przygotowanie jest dziecinnie proste i przebiega błyskawicznie. Jeden z graczy tasuje wszystkie karty przedstawiające Yokai i układa je obrazkami do dołu na środku stołu, tworząc w ten sposób kwadrat o bokach 4×4. Następnie należy wylosować i ułożyć stos kart podpowiedzi zgodnie z liczbą uczestników podaną w instrukcji. I to wszystko! Możemy zaczynać rozgrywkę!

Karty przedstawiające 4 rodziny Yokai
Karty przedstawiające 4 rodziny Yokai

Naszym celem w grze jest pogrupowanie rodzin Yokai, tak aby te same stworki sąsiadowały ze sobą bokami. Zabawa kończy się w momencie jasnej deklaracji jednego z graczy, że duchy są okiełznane lub kiedy skończą się karty podpowiedzi. Do tego czasu gracze przechodzą przez kolejne tury, w których muszą wykonać obowiązkowo następujące kroki:

  • podejrzeć dwie karty Yokai;
  • przenieść jedną kartę Yokai,
  • odsłonić lub położyć odsłoniętą kartę podpowiedzi na wybranym Yokai;
Poprawne ułożenie Yokai na koniec gry
Poprawne ułożenie Yokai na koniec gry

Główną zasadą charakteryzującą ten tytuł jest milczenie i brak komunikacji między uczestnikami. Jedynym sposobem na wskazanie pozostałym graczom położenia poszczególnych Yokai są karty podpowiedzi. Mogą one zawierać 1,2 lub 3 symbole rodzin. Za ich pomocą nie tylko sygnalizujemy współgraczom umiejscowienie poszczególnych stworków, ale też blokujemy wybranego Yokai.

Karty podpowiedzi
Karty podpowiedzi

Zwycięstwo liczone jest w punktach w zależności od tego ile kart podpowiedzi zużyliśmy i czy przypisaliśmy je poprawnie. Kiedy już opanujemy podstawowy tryb gry, możemy spróbować rozgrywki na wyższych poziomach trudności. Wykorzystuje się w nich karty pojednania i celów, które wskażą nam jakie rodziny muszą ze sobą sąsiadować, czy jaki kształt mają finalnie utworzyć karty Yokai.


Podsumowanie i ocena

Jak widzicie próg wejścia i poznanie zasad nie stanowią w tej grze większego problemu. “Yokai” to kompaktowy tytuł familijny z gatunku memory, do którego włączyć możemy praktycznie każdego. Wykonanie gry jest bardzo przyjemne dla oka. Jasna i kolorowa okładka zwraca uwagę i zapowiada co możemy znaleźć w w środku. Trochę szkoda, że wszystkie przedstawione na kartach Yokai w ramach jednej rodziny to po prostu kopiuj-wklej. Stworki mogłyby być przedstawione w różnych pozach, czy jakoś się wyróżniać. Tytuł dobrze się skaluje i nie odczuwa się problemów wynikających ze zmiany liczby graczy. Gra dorzuca nam karty podpowiedzi, kiedy do rozgrywki włączają się nowe osoby. Tryb podstawowy może dość szybko się ograć i wydać zbyt prosty, poprawić to mogą karty pojednania i celów, które stworzą dodatkowe wyzwanie.

W czym więc problem? “Yokai” mimo dobrego i solidnego wykonania to raczej tytuł, który może dość szybko się ograć. Gra należy do tych prostszych i nie oferuje większego wyzwania, co sprawi, że po kilku podejściach możemy na dobre odłożyć ją na półkę. Jest to lekko podrasowane memory, gdzie dochodzi aspekt braku komunikacji między graczami. Jeśli miałbym celować w konkretną grupę docelową to wskazałbym młodszych odbiorców – “Yokai” może być dla nich dobrym treningiem pamięci i pracy zespołowej. Być może, wspominana na początku gra “The Mind” byłaby tu ciekawą alternatywą, dla tych którzy szukają większego wyzwania.

Gra o szukaniu i segregowaniu japońskich potworków to sympatyczny i prosty tytuł. Przyjemne dla oka wykonanie na pewno zaciekawi potencjalnych odbiorców, a niski próg wejścia pozwoli szybko zacząć zabawę z grą “Yokai”. Pozostaje pytanie czy jest ona w stanie zatrzymać graczy na dłużej? Tutaj każdy z Was musi odpowiedzieć sobie sam, ja w tej kwestii zachowam milczenie.

Do kogo adresowane?

Spodoba się tym, którzy lubią proste gry, do których można zasiąść z marszu, zaraz po otwarciu pudełka. Wielbicielom wszelkiego typu gier memory, którzy chcą spróbować rozgrywki w nieco innym stylu i na innych zasadach. Może służyć jako trening pamięci i umiejętności współpracy wśród młodszych graczy.

Miłe i przyjemne dla oka wykonanie zarówno opakowania jak i kart, na których znajdziemy kolorowe ilustracje. Drobny minus za to, że Yokai z każdej rodziny nie różnią się niczym, a można tu było pokusić się o pewne zmiany.

Naszym celem jest tu współpraca, jednak dość ograniczona ze względu na zasadę, że komunikacja sprowadza się tylko do wykorzystywania kart podpowiedzi. Musimy śledzić ruchy pozostałych graczy i uważać żeby nie zepsuć wspólnie tworzonego układu.

Gra w zasadzie skaluje się bardzo dobrze i podchodzi w każdym składzie. W zależności od liczby graczy otrzymamy odpowiednio mniej lub więcej kart podpowiedzi. Przy 2 graczach wydaje mi się, że nieco łatwiej zapanować nad tym jak układane są karty Yokai.

Gra podstawowa jest dość szybka i prosta – może szybko się ograć. Z pomocą przychodzą karty pojednania i celów, które zapewnią dodatkowe wyzwanie, aczkolwiek mimo wszystko rozgrywka jest dość schematyczna.

Całkiem przyjemne jest szukanie i potajemne budowanie układów z tych samych Yokai, a przy okazji skoki ciśnienia, gdy nasz partner rujnuje stworzony przez nas układ.

Plusy:

  • Zasada ograniczonej komunikacji;
  • Możliwość zwiększenia poziomu trudności;
  • Całkiem dobrze się skaluje;

Minusy:

  • Rozgrywki nie różnią się znacząco od siebie, może się dość szybko ograć;
  • Podejdzie głównie fanom gier memory;

Za udostępnienie egzemplarza do recenzji dziękuję wydawnictwu FoxGames

Jedna odpowiedź na “Duchy są niespokojne

  1. Kompletnie nie wiadomo co chodzi w tej grze? Czy wygrana ( jaka?) czy wspólne układanie kart – pasjans? Jak niby uporządkować karty? Przecież moge przekładać dowolną kartę w dowolne miejsce. Kto wygrywa i dlaczego? Co robić z kartą podpowiedzi, która nie pasuje do tego, co gracz właśnie podejrzał – wyrzucić, położyć byle gdzie? Po co? Opis gry producenta – bełkotliwy. Ogólnie – paranoja.

Pozostaw odpowiedź Gamer102 Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *